harita teknikerleri - yaşanmış bir hayat hikayesi

Arkadaşlar hep ders ders olmaz diye düşündüm birde bu hayat hikayesini yazım dedim çok güzel bi öykü ama yaşanmış bi öykü sonuna kadar okursanız çok sevinirim

(1- Yaşanmış Bir Olay )
BİR KADININ AŞKI
Karımı 1998'in sonbaharında kaybettim...Yedi senelik evliliğimizin iki
senesini kanser tedavisi için hastanelerde geçirmiştik.Karım,her evlilik
yıldönümümüzde
ikimizin fotoğrafını çerçeveler,'Bunlar bizim hayatımızın
gölgeleri.' derdi...Öldüğünde yedi tane resmimiz vardı..
97'nin bir gecesinde onu aldattım. Oysa ona sürekli onu ne kadar
sevdiğimi ve sonsuza kadar sadık kalacağımı söylerdim..Ölmeden 2 hafta
önce yine aynı şeyi tekrarladım.
Tuhaf birgülümsemeyle baktı bana ve sadece 'Biliyorum' dedi.
İzmir e kar yağdığı gün,yani bir ay önce evdeydim.
Fotoğraflarımıza bakıyordum yine...
Her çerçevenin altında bir harf olduğunu ilk kez o gün farkettim.
>> >>>>> A
>> >>>>> R
>> >>>>> K
>> >>>>> A
>> >>>>> S
>>>> >>> I
>> >>>>> N

Gerisi için yılları yetmemişti.Ama sanırım 'Arkasına bak'
yazmaya falan niyetlenmişti. Hemen çerçevelerin arkasına baktım. Hiç
birşey yoktu.Sonra birşey dürttü beni,hepsini teker teker söktüm.
İnanabiliyormusunuz,her birinin arkasından bir mektup çıktı.Geçirdiğimiz
her sene için sevgi dolu sözleryazmıştı.
1997'deki resmimizin içinden çıkan zarf ise simsiyahtı.
Ve içinden şu sözler çıktı :
'14 Mart 1997/Gözlerin bana başka birine dokunmuş gibi
baktın......Söylemene gerek yok,biliyorum..'
2002 deyiz.Onu kaybedeli 4 aldatalı 5 sene oluyor..
İçim acıyor şimdi..
Çünkü kadınlar biliyor,hissediyor..
Sadece paylaşmak istedim..
Seni seviyorum diyenin sevgisinden şüphe et,çünkü ;
Aşk sessiz,sevgi dilsizdir..!

(Bu hikaye gerçektir.
Ayşe Armana'a gönderilmiş bir mektuptan alınmıştır...)